Pura vida in Nicaraqua!

Als gelukzalige dieven in de nacht, gaan ze bewapend met een trotse glimlach geruisloos door je portemonnee. Als een smeltende ijsberg voor de kust van de noordpool verdwijnt je geld in de geldslurpende costaricaanse toerisme-trechter. "How much for this watermelon?" "8 dollars please"...welkom in Costa Rica, pura vida!!

Maar de daadwerkelijke kick-off voor ons midden-Amerika avontuur vond plaats in Granada, gelegen in Nicaragua. Een prachtig koloniale juweel van een stad, met geweldig mooie charismatische kathedralen en kleurrijke vervallen straatjes, waar de nostalgische man te paard ook geregeld zijn opwachting doet. Dit alles zorgvuldig opgebouwd bij een prachtige vulkaan met een helderblauw kratermeer in de nabijheid, wat wij eerst van boven hebben bestudeerd om daarna het beste plekje uit te zoeken voor wat watervertier. Deze schitterende stad en omgeving gaf ons rustig de mogelijkheid om het dynamische en kleurrijke dagelijkse nicaruaanse gang van zaken te aanschouwen. Omgetoverde oude Amerikaanse schoolbussen dienen als dynamische doorloopwinkel voor al het waar wat je op dat moment totaal nutteloos is in een bus. De plaatselijke markt dient als epicentrum voor overleven. De straten dienen hier als grote afvalcontainer en laat duidelijk zien dat de voorkennis over plastic in het milieu nog niet zijn weg heeft gevonden naar de nicaruaanse studieboeken.

Op het eiland Isla de ometepe hadden wij een lumineus idee! Laten we twee mountainbikes huren en rondom vulkaan maderas gaan fietsen...
37 graden, geen enkel briesje wind, grove grindwegen met een chronische allergie voor schaduw. Een continu op- en afgaande weg met de kwaliteitswaarde van en zojuist drooggelegde rotsachtige rivierbedding in Bolivia... De rustig voortschuifelende ijscoman en zijn krakkemikkige ijswagentje die ons na 30 kilometer passeerde werd dan ook met luid gejuich ontvangen, held!! De beste man had een goede dag na ons bezoek.

Gelukkig bracht het eiland ometepe, met zijn niet van deze wereld uitziende vulkanen het allermooiste avondgevecht met de zon wat wij tot nu toe hebben mogen bezichtigen. Speels op en neer wippend in onze schommelstoel, slurpend van een ijskoud biertje, gretig graaiend in een zakje vol dun gebakken aardappelschijfjes besmeurd met hete poeder, tuurden wij dromerig naar de ondergaande zon. De wolken werden aan het einde van het schouwspel vakkundig voorzien van alle kleurtinten rood en oranje die er te bedenken zijn. De naastgelegen vulkaan conception pufte als een oude man en zijn slotsigaar van de dag, stoïcijns zijn laatste rook richting de hemel. God, wat is de wereld prachtig...

Surf's up dude, let check out the waves!
Dat is wat we deden in het zuidelijk gelegen surfwalhalla San Juan del sur. Een dag surfen op playa hermosa bracht ons zoveel moois! Prachtig strand en meerdere malen voor de break van de schrikbarend mooie golven omhoog komen op de het surfboard om er vervolgens achter te komen nog steeds met de voetjes op de plank te staan, zelfs als de met zonnebrand besmeurde handdoeken opdoemen in het gezichtsveld! supervet!!

Maar ons meest kolderieke uitstapje in dit te gekke land moest nog komen. Vulkaanboarden in Leon...hoe verzin je het! Hikend naar boven om vervolgens jezelf op een krakkemikkig houten schot naar beneden te storten in een gevangenis-overal en een knotsgekke scheikundebril op het gelaat. Mario-kart in real life! Het magnifieke uitzicht en de kick van het afdalen maakte dit wederom tot een wonderlijke dag. Om deze dag in stijl af te sluiten bakte we in de avonduren pannenkoeken voor de plaatselijke zwervers om zo ons dagelijkse karma-moment een gedenkwaardige en wederom waardevolle invulling te geven.

De armen gloeien bruinrood onder het wateroppervlak, de bovenbenen vertonen momenten van verzuring en kramp. De natte, lange haren zoeken wispelturig een weg langs het gezouten gezicht. Licht nerveus peddel ik mij een weg richting diepere zee, op zoek naar nog een schitterend opdoemende golf. Links en rechts word er door de andere surfers geruisloos en enigszins vol verwachting naar de horizon getuurd. Daar komt er weer een!! Als een verslaafde maniak peddel ik richting kustlijn tot de golf me verder mee laat liften. Staan, snel staan...en blijven staan. Totdat de schelpjes op het strand in zicht komen!

Never leave the ocean..